
26 apr Henny Vrienten overleden (*27 juli 1948 – ✝ 25 april 2022)
Zanger en componist Henny Vrienten (73) overleden
Henny Vrienten is op 73-jarige leeftijd overleden. Dat heeft de familie vandaag via concertorganisator MOJO laten weten aan het ANP. Een doodsoorzaak is niet gemeld, maar de zanger en componist was al langer ziek. Vorig jaar blies Doe Maar de afscheidstournee om die reden af. Er werden toen ook geen uitspraken gedaan over wat er precies met hem aan de hand was.
,,Hij was een geweldige, liefhebbende vader en echtgenoot; een wijze, erudiete man met vlijmscherp gevoel voor humor en taal”, laat zijn familie weten. De uitvaart vindt in besloten kring plaats. De familie vraagt om rust en privacy en doet verder geen mededelingen.
Vrienten was sinds 1980 de frontman van Doe Maar. De band had hits met nummers als Sinds 1 Dag Of 2 (32 jaar), Is Dit Alles en Smoorverliefd. De groep ging oorspronkelijk in 1984 uit elkaar, maar kwam sinds een reünie in 2000 toch weer geregeld bij elkaar. Doe Maar zou afgelopen najaar beginnen aan een afscheidstournee, maar die werd afgezegd vanwege de ziekte van Vrienten. Ook maakte hij samen met George Kooijmans en Boudewijn de Groot deel uit van het trio Vreemde Kostgangers.
Componist
De zanger werkte daarnaast als componist en maakte soundtracks voor tientallen films en documentaires. Vrienten was dan wel het gezicht van Doe Maar, solo bracht hij ook verschillende platen uit. In 1977 verscheen de eerste, onder het pseudoniem Paul Santos. Ook maakte hij in 1984 een duet met Herman Brood, Als je wint.
De muzikant schreef ook muziek voor diverse films en televisieprogramma’s, waaronder Left Luggage, Abeltje, De ontdekking van de hemel, Het Klokhuis en Sesamstraat. Ook werkte hij mee aan de musical Petticoat, waarvoor hij maar liefst 24 nummers schreef. Voor de musicalversie van Ciske de Ratmaakte hij de muziek van alle nummers, op één na: Ik voel me zo verdomd alleen. Recent werkte hij aan de musical De Koning van Amsterdam, die later dit jaar in première zal gaan.
Vrienten laat zijn vrouw Gala Veldhoen en hun twee zoons en twee zoons en een dochter uit een eerdere relatie achter.
Bron: Algemeen Dagblad
—————————————————————————————-
Henny Vrienten was een muzikaal icoon dat nog zoveel te vertellen had
De liedjes van Doe Maar zijn vereeuwigd in het Nederlands collectieve bewustzijn, maar Henny Vrienten was nog lang niet klaar. Sterker, de laatste jaren spatte het plezier van zijn nieuwe composities af. Maandag werd bekend dat de zanger, componist, bassist op 73-jarige leeftijd is overleden aan longkanker.
Het artistieke leven van Henny Vrienten kende drie persmomenten die de Nederlandse popwereld deden schudden. Het eerste vond plaats in 1984, toen Vrienten als zanger/bassist van Doe Maar al een paar jaar wereldberoemd in Nederland was.
Bij Vrienten was longkanker geconstateerd, die hem uiteindelijk in ruim een half jaar fataal zou worden, 73-jaar oud. Dat is jammer voor heel cultureel Nederland, want Vrienten was zoveel meer dan een popzanger, maar toch vooral doodzonde voor Vrienten zelf die nog boordevol creativiteit zat. Tot op het laatste moment ontwikkelde hij plannen, zocht samenwerkingen en leek hij, door zoon Xander die ook bas speelt, zijn liefde voor popmuziek te hebben hervonden.
De Rumbones
Zo kon hij vorig jaar als hoofdgast in het VPRO-programma On Stage enthousiast vertellen over de jonge artiesten Froukje en Hang Youth, door Vrienten toen al geselecteerd om mee op te treden. Een derde album van Vreemde Kostgangers, het trio dat Vrienten vormde met Boudewijn de Groot en George Kooymans, was al in de fase van eindmixage toen het noodlot toesloeg. Ook werkte hij aan de musical De Koning van Amsterdam, en schreef hij nog volop liedjes. Was die rotziekte er niet geweest dan had de popwereld nog veel van de man die in de jaren tachtig zijn muzikale passie had verlegd naar filmsoundtracks en tv-tunes mogen verwachten.
In die popwereld maakt Vrienten tamelijk voorzichtig zijn entree. Hij groeide op in Tilburg en speelde zoals veel leeftijdsgenoten in de jaren zestig in beatbands. Met Ernst Jansz richt hij in 1977 de reggaeband de Rumbones op. Daaruit ontstaat een jaar later Doe Maar, al zal het twee jaar duren voordat Vrienten zanger Piet Dekker vervangt.
De tweede elpee van Doe Maar, Skunk (1981) met de voor Doe Maar typerende groen-roze hoes, slaat in tegenstelling tot het debuutalbum aan. De reggaesound erop mengt goed met de op dat moment in de Nederlandse clubs populaire Britse ska-muziek van Madness en The Specials. Sinds 1 dag of 2 (32 Jaar) wordt een radiohit en belandt in de Top-40. Doe Maar is dan nog meer een band voor hipsters dan voor tienermeisjes. Dat iemand die zingt over: ‘Het is wel een beetje raar/ 32 jaar trillend op mijn benen’, niet veel later een veel jonger publiek de harten op hol brengt, blijft wonderlijk. Maar de massahysterie die de band al een jaar later met het album Doris Day en andere stukken en vooral 4us(1983) ten deel valt, is eigenlijk voor iedereen onverwacht. 4us is al platina voordat het in de winkel lag. De Bom en Pa worden nummer-1-hits. Lekker spelen, wat Vrienten en Jansz zo graag willen, is er door de hordes gillende en flauwvallende meiden dan al niet meer bij.
Interne strubbelingen
Dat het onderling ook allemaal niet lekker zat, bleef lang binnenskamers. Toen Doe Maar in 1984 uit elkaar ging, geloofde iedereen dat dit kwam doordat ze de massahysterie beu waren. Dat er meer aan de hand was, zoals de verdeling van liedjes en auteursrechten tussen Jansz en Vrienten, zou pas later aan het licht komen.
Vreemd is het wel, als Vrienten luttele weken voordat Doe Maar de laatste concerten geeft met een soloplaat komt – overigens een behoorlijk goede: Geen Ballade. En geen promotie, want daar heeft Vrienten voor jaren genoeg van. Het redelijke succes van de plaat komt vooral dankzij het liedje Als je wint dat Vrienten met Herman Brood zingt.
Zo af en toe brengt Vrienten nog een album uit maar zijn meeste aandacht gaat uit naar het componeren van filmmuziek. Vanaf de soundtrack voor De Prooi (Vivian Pieters, 1985) zal Vrienten tientallen films van muziek voorzien. Ook componeert hij als een razende voor televisieprogramma’s als Klokhuis en Sesamstraat, waarvoor hij sinds 1999 meer dan honderd liedjes schreef. Ook het wonderschone muziekje dat jarenlang VPRO’s Dode Dichters Almanak introduceerde is van Vrientens hand.
Genieten van Doe Maar
De jaren zonder Doe Maar doen hem goed, eigenlijk heeft hij de popmuziek niet nodig. Maar als er in 1999 dat riante aanbod van Mojo komt voor een reeks concerten in Ahoy begint het toch te prikkelen. De band gaat zelfs de studio in voor het album Klaar dat niet ongeestig opent met Alles doet ’t nog.
Op het podium doet alles het zeker nog. De concerten zijn een euforisch en extatisch nostalgie-feestje zoals we dat in Nederland maar zelden meemaken. Doe Maar weet ook een nieuwe generatie te verleiden tot vreugdedansjes met liedjes als Smoorverliefd en Belle Hélène, terwijl de oudere jongeren in liedjes als De Bom en Is dit alles dingen hoorden die ze vijftien jaar eerder er niet in wilden horen.
Het zal niet bij die ene grote Ahoy-reeks blijven, keer op keer is te zien hoe Vrienten geniet van de spotlights. Zingen en basspelen gaat hem nog erg goed af. Doe Maar lijkt hem nu energie te geven, waar het hem in de jaren tachtig juist zo vermoeide.
Hij mag dan aan componeren voor films en tv een dagtaak hebben, zingen, popmuziek en liedjes schrijven is hij tot het laatst toe blijven doen, en met meer plezier dan ooit, zo lijkt het.
Poëzie-fanaat
Liedteksten maken ligt misschien ook wel het dichtst bij wat Vrientens andere grote passie was: poëzie. Hij beschikte niet alleen over een enorme parate kennis van de Nederlandse dichtkunst, hij was ook een fanatiek lezer en verzamelaar van dichtbundels. Henny Vrienten te horen voorlezen met zijn zachte stem en Brabantse tongval, een glas goede witte wijn binnen handbereik, het behoort definitief tot het verleden. De liedjes van Doe Maar zijn vereeuwigd in het collectieve bewustzijn, maar Vrienten was nog lang niet klaar. Al die muziek en poëzie in zijn hoofd, waarmee hij is heengegaan, en die hij nog graag had willen delen. Cultureel Nederland zal ervan verstoken blijven en zal Henny Vrienten gaan missen. Hij was veel meer dan een popicoon. Er is in hem een veelzijdige muzikant en componist heengegaan met een groot gevoel voor poëzie.
Bron: Volkskrant
Doe Maar
Vreemde Kostgangers
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.