2001 Jubilee (expositie Den Haag)

Categorieën: 01 Golden Earring, 17. T-Shirts

Beschrijving

Een Groot Gebaar voor Golden Earring door Maaike Oppier
Geen getrut op de millimeter. Het illustere collectief ontwerpers van de Golden Earring Jubilee in het Atrium gaat voor vonken boven jaartallen. Betrokken bij de Haagse ‘Eldest Statemen of Rock’.
Den Haag – Het illustere ontwerperscollectief komt bij elkaar in een schitterend pand aan de Paviljoensgracht. Het is net geen vijf weken meer vóór de Golden Earring Jubilee in het Atrium van het stadhuis. De plannen zijn rond. Het komt nu aan op de uitwerking. Geen getrut op de millimeter, nee, een groot gebaar gaat het worden. Voor een ‘band met power’ in een ruimte als ‘een knal voor je kop’. Daar waren de kunstenaar, de illustrator, de museaal ontwerper annex zanger, de conservator en de initiatiefnemer het na de eerste brainstormsessie al over eens. Het gaat een tempel worden met daarin vier vitrines, waarin Barry Hay, Rinus Gerritsen, Cesar Zuiderwijk en George Kooijmans hun drijfveren kwijt kunnen aan de hand van door henzelf aangeleverde attributen.	De ontwerpers van Golden Earring Jubilee in het Atrium: Freek Henkes met masker van Barry en Koos van Oostrom met ‘Cesar’ (foto Frank Jansen)
Een meesterzet van Theo Braams, museaal ontwerper en met Barry zanger van The Barking Dogs. De truc lukte al eerder bij het Mariniers Museum in Rotterdam ‘waar ook niemand wilde’. “Toen we met de plannen bij de onwillige Earring kwamen, zaten ze eerst met beteuterde gezichten. Maar een paar dagen later werd ik al gebeld: kan dít, kan dát?” Juist omdat de Earring niets ziet in postuum aandoende terugblikken, is gekozen voor een ode aan een springlevende band. Niet zomaar een tentoonstelling met op chronologische volgorde feiten en hits, de doelstelling van het collectief ligt hoger: ‘Het moet een ervaring zijn waarin je iets voelt van die vonk en wordt getroffen door de power van de band’. Dat ze 40 jaar bij elkaar zijn of 35 in een andere berekening, doet er dan niet meer toe. Ronald Kerkhoven is als antropoloog en kunsthistoricus conservator in het Museon. In het artistieke collectiefje ‘de intellectueel’ genoemd. Hij heeft net elf foto’s van Kees Tabak uitgezocht. “Het leuke aan zijn foto’s is dat je ziet wat de band in zich heeft. Op andere foto’s zie je Barry met dat wat vlassige haar van toen. Een band als zovelen. Maar op de foto’s van Kees krijgt het allemaal power. Beetje Amerikaans”, zegt Kerkhoven enthousiast. Illustrator Koos van Oostrom, die veertien jaar bij Barry Hay in huis heeft gewoond en lange tijd de vormgeving van de Earring heeft gedaan, herinnert zich hoe hij destijds met Barry de muziekbladen ter vergelijking op de grond had uitgespreid. “We concludeerden dat Tabak altijd nét die andere foto maakte”.
Hij werd huisfotograaf. Kerkhoven kende voor dit project wel ‘de belangrijkste nummers van de Earring en had ze wel eens zien optreden’, maar zijn achtergrond blijkt tot verrassing van de anderen meer te liggen in Engelse bands als The Who. “Ik heb Jimi Hendrix nog zien optreden op het Isle of Wight-festival”, zegt Kerkhoven. Van Oostrom weet niet wat hij hoort! “Jij? Geweldig! Ik zou Hendrix ooit een keer zien, maar dat concert werd afgelast omdat hij z’n been had gebroken of zoiets. Een rotsmoes natuurlijk”.
Obscure opnamen Wat er allemaal te zien en te horen zal zijn op de Golden Earring Jubilee blijft tot 17 september in de schatkamer van het collectief. Anders is de lol er af. Maar een tipje wil Kerkhoven wel oplichten. “Er zijn absoluut obscure opnamen van ‘Radar Love’. We zijn bezig die nu hoorbaar te maken op cd, zodat ze te beluisteren zijn”. Tot zover de museaal verantwoorde zaken. De expressieve ideeën borrelen nog steeds ongecontroleerd op uit kunstenaar Freek Henkes, illustrator Koos van Oostrom en Theo Braams. ‘Chemistry’ noemt Braams het. Streng maar rechtvaardig in bruikbare banen geleid door Jaap Schut, initiatiefnemer van de Jubilee met zéér lange adem. Doorzettingsvermogen waar de anderen enorme bewondering voor hebben. “Jaap Schut is blijven gaan voor het idee”, zegt Van Oostrom, die zichzelf omschrijft als een tijd-, plaats- en zielgenoot van de leden van de Earring. “Ik ken Barry al vanaf mijn zeventiende toen we allebei een avondcursus grafische vormgeving deden. Hij serieus, ik het nachtleven in de omgeving verkennend. De betrokkenheid bij de band ontstond pas rond ‘75 toen ik het een en ander voor ze ging doen op ontwerpgebied”. Van Oostrom is in eerste instantie in het collectief gaan zitten als ‘stijlbewaker’. “Achteraf was dat niet nodig, want de stijl van de Earring wordt uitstekend bewaard”. Uiteindelijk zorgde hij voor de poster en is hij bezig de rest van het drukwerk te ontwikkelen. “Het is heel bruikbaar dat je zelf uit die tijd komt”. Van Oostrom, die onder meer beeldmanipulatie doceert aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, vindt dat de Earring een cruciale rol heeft gespeeld in de bloeiende Beatstad nummer 1-periode van Den Haag. “Het was toen: The Golden Earring voor de meisjes, The Motions voor de jongens en The Kick voor de gekken”. Na hun eerste tournee in Amerika zag Van Oostrom de Earring weer in het Openluchttheater in het Zuiderpark. “Ik dacht: Ze zijn een professionele band geworden! Met ‘Radar Love’ hebben ze zich vervolgens op de wereldkaart gezet. Ze zijn, hoe je er ook tegen aankijkt, de ‘Eldest Statemen of Rock’ geworden. En de show gaat door!”
‘Ga weg’ De betrokkenheid van kunstenaar Henkes bij de Earring gaat terug naar het uitbrengen van zijn Nederlandse versie van de vroege Earring-hit ‘Please Go’. “Alsjeblieft ga weg”, giert hij. “De Earring gaat terug naar mijn jeugd. De jongens kregen succes, vlogen uit en dat volgde je allemaal. Daar was je trots op. Net zoals je Koot en Bie als Hagenaar leuk vindt”. Theo Braams is de enige niet-Hagenaar in het gezelschap. Rotterdammer Braams werkt als museaal ontwerper normaal in z’n eentje en vindt het samenwerken in ‘deze gekke combinatie een openbaring’. “Ik ben naast dit Earringgebeuren ook bezig met de nationale VOC-tentoonstelling. Heel ander sfeertje tijdens vergaderingen dan hier kan ik verklappen”. Samen met Barry heeft hij de attributen voor zijn vitrine uitgezocht. “Heel persoonlijke spullen. Leuk voor de fans”, lacht hij. Buiten in de tuin wordt met de maskers van Cesar en Barry gedold. De maskers, die er ook van Rinus en George zijn, heeft de band ooit voor veel geld in Amerika laten maken voor een clip, maar zijn daar nooit voor gebruikt. “We hebben wel heel wat lol gehad met die maskers”, zegt Koos. “Hoewel het eng is, als Barry zijn eigen masker op heeft. Hij ís het wel natuurlijk, maar star en daardoor ook weer niet”.
Artikel uit Haagsche Courant van 16-08-2001